First day
Door: Fabia
Blijf op de hoogte en volg Fabia
26 Januari 2018 | Thailand, Bangkok
Vanaf 1 januari 2018 was het dan echt aftellen. Begonnen met inentingen en ‘alle’ spullen bij elkaar searchen wat ik nodig heb om te backpacken. Niet dat ik veel mee kan nemen, maar je hebt toch wel veel praktische spullen nodig. Normaal als ik een weekend away go, neem ik een hutkoffer mee, dus dit werd een leuke uitdaging.
Een week before vertrek begonnen de zenuwen en de spanning toch echt wel in te slaan. Al met al ook veel gehuild (en nu ik dit aan het typen ben in het vliegtuig rollen de tranen weer), het is niet niks om een half jaar weg te gaan van een vertrouwde omgeving, waarin ik het altijd goed heb en dat ook altijd zal hebben, de allerliefste ouders en broers heb, familie en lieve vrienden en vriendinnen heb en overigens niets te klagen heb thuis of misschien wel eigenlijk in m’n leven #lifelessons
Ook echt momenten gehad waarbij ik dacht: Queen F(tja, zo noemen ze mij ook wel eens), waar ga je aan beginnings.... Je luxe life wordt echt ingeruild voor het tegenovergestelde. Met die mega bag, in die hitte van hostel naar hostel, plek naar plek sjouwings is wel even iets others....
Woensdag 24 januari ging om 04.30 de wekker. Samen met papa, mama, Bjørn, Joey, Kim, Heini, Danique, Christy en Kim naar Schiphol gereden. Aangezien ik toch wel een stresschicken ben, van te voren alles netjes uitgeprint en uitgezocht waar ik heen moest, omdat ik een overstap had op München. De site van de luchthaven kende ik nog net niet uit het head en het vliegtuig had ik ook al aardig bestudeerd, om te kijken where my stoel was.. Gelukkig aan de gangpad. Ik zag het al voor me dat ik in het midden zou belanden langs smakkende mensen ofzo. Dan zou ik de 10uur durende vlucht niet echt overleven denk ik.
Maargoed, die backpack gedropt bij de incheckbalie, met veel tranen iedereen een dikke knuffel en kus gegeven en toen toch echt de douane door gegaan. Afscheid is en blijft moeilijk en ik weet dat ik er niet te lang moet blijven hangen.
De man bij de douane had het wel met me to do, gaat het wel?, afscheid is moeilijk he? Ja meneer... gelukkig leidde die me al snel af door te vragen wat m’n plan was. Iedereen uitgezwaaid en toen naar de Starbucks gewalkt om daar even tot rust te komen en het te laten bezinken.
Om 11.00uur zou ik vanaf Amsterdam de lucht in gaan en had ik 1:10uur de tijd om over te stappen in München. ‘Wat nou als Schiphol al vertraging heeft, zal je zien dat ik die vertrekhal en die gate dalijk niet kan finden (van te voren in de auto nog even gevraagd hoe je de ‘H’ toch echt in het Engels uitspreekt, aangezien ik die gate moest hebben. Ik kan ook echt een ei zijn die dit van de zenuwen ineens hey, heetjs, hai ofzo gaat zeggen
in gedachten zag ik mezelf al een golfkar stelen om vervolgens naar die gate te sjeesen als ik dan echt to late zou zijn.
Eenmaal in München ging het van een leijennn roooftop hooor! Binnen 10 minuten was ze denk ik bij de gate H18(zonder questions te stellen #prough
Een week before vertrek begonnen de zenuwen en de spanning toch echt wel in te slaan. Al met al ook veel gehuild (en nu ik dit aan het typen ben in het vliegtuig rollen de tranen weer), het is niet niks om een half jaar weg te gaan van een vertrouwde omgeving, waarin ik het altijd goed heb en dat ook altijd zal hebben, de allerliefste ouders en broers heb, familie en lieve vrienden en vriendinnen heb en overigens niets te klagen heb thuis of misschien wel eigenlijk in m’n leven #lifelessons
Ook echt momenten gehad waarbij ik dacht: Queen F(tja, zo noemen ze mij ook wel eens), waar ga je aan beginnings.... Je luxe life wordt echt ingeruild voor het tegenovergestelde. Met die mega bag, in die hitte van hostel naar hostel, plek naar plek sjouwings is wel even iets others....
Woensdag 24 januari ging om 04.30 de wekker. Samen met papa, mama, Bjørn, Joey, Kim, Heini, Danique, Christy en Kim naar Schiphol gereden. Aangezien ik toch wel een stresschicken ben, van te voren alles netjes uitgeprint en uitgezocht waar ik heen moest, omdat ik een overstap had op München. De site van de luchthaven kende ik nog net niet uit het head en het vliegtuig had ik ook al aardig bestudeerd, om te kijken where my stoel was.. Gelukkig aan de gangpad. Ik zag het al voor me dat ik in het midden zou belanden langs smakkende mensen ofzo. Dan zou ik de 10uur durende vlucht niet echt overleven denk ik.
Maargoed, die backpack gedropt bij de incheckbalie, met veel tranen iedereen een dikke knuffel en kus gegeven en toen toch echt de douane door gegaan. Afscheid is en blijft moeilijk en ik weet dat ik er niet te lang moet blijven hangen.
De man bij de douane had het wel met me to do, gaat het wel?, afscheid is moeilijk he? Ja meneer... gelukkig leidde die me al snel af door te vragen wat m’n plan was. Iedereen uitgezwaaid en toen naar de Starbucks gewalkt om daar even tot rust te komen en het te laten bezinken.
Om 11.00uur zou ik vanaf Amsterdam de lucht in gaan en had ik 1:10uur de tijd om over te stappen in München. ‘Wat nou als Schiphol al vertraging heeft, zal je zien dat ik die vertrekhal en die gate dalijk niet kan finden (van te voren in de auto nog even gevraagd hoe je de ‘H’ toch echt in het Engels uitspreekt, aangezien ik die gate moest hebben. Ik kan ook echt een ei zijn die dit van de zenuwen ineens hey, heetjs, hai ofzo gaat zeggen
in gedachten zag ik mezelf al een golfkar stelen om vervolgens naar die gate te sjeesen als ik dan echt to late zou zijn.
Eenmaal in München ging het van een leijennn roooftop hooor! Binnen 10 minuten was ze denk ik bij de gate H18(zonder questions te stellen #prough
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
